“Dat is toch erg dat mensen niet meer in God geloven. Ik geloof daar wel in hoor, hoe kan je nu niet in God geloven?” Vreemd om dit uit de mond van een enthousiaste 12-jarige vormeling te horen, je staat dan even verbaasd stil bij wat je zelf gelooft. Durf ik dit zelf nog zeggen?
Ja, het was een kleine groep van een 30 – tal vormelingen die op het IJD-moment op Pinkstermaandag, samen met hun begeleiders nadachten over de Geest van Pinksteren… maar het enthousiasme werkte zo aanstekelijk. Het deed me denken aan de eerste kerk, waarin we uitvoerig lezen bij de Handelingen van de apostelen. Die kleine groep gelovigen die niet kan zwijgen, die vol van vuur de wereld wil enthousiasmeren met die Blijde Boodschap van Jezus. Onze 3 vormelingen van Geel gaven zich vol overgave over aan het gebeuren, werden stil, zongen over de Geest, maakten een gebed, …
“We zijn beter met z’n 3 hier dan met een hele groep die maar komt omdat het moet,” wist er eentje onder de middag kordaat te vertellen tegen mij, “ Met drie zo is fijner dan met meer die toch maar komen tegen hun zin.”
“Keep praying, blijf bidden” was de slogan van de voormiddag… Vertouw gewoon op God dat het verder gaat, misschien anders dan we gewoon zijn, misschien moeten we loslaten waar we nu nog zoveel zekerheid in vinden, maar… blijf bidden, en laat de Geest waaien… Dit enthousiasme van deze jonge mensen deel ik graag met jullie mee!
